Lieve #Sylvana Simons, #DENK

Lieve Sylvana Simons,

Mag ik je Syl noemen? Ik noem je gewoon Syl, want na dit stukje zijn we dikke vrinden, gegarandeerd. Syl, meid: je wordt al een dagje ouder; de aanbiedingen om het zoveelste reis- of kookprogramma te presenteren komen niet meer als vanzelf aanwaaien. Je bent nog te jong om met pensioen te gaan, dus je moet wat. Begrijpelijk. Dat met een balletacademie diploma en kappersschool (niet afgemaakt) je opties beperkt zijn, snap ik ook. Je kan verder niet zoveel, dus dan lijkt de politiek een voor de hand liggende stap.

Je hebt al een tijdje een uitgesproken mening over van alles. Zwarte Piet is racistisch, het met ons gedeelde slavernijverleden is racistisch, werkgevers zijn racistisch en Nederlanders in het algemeen zijn racistisch. Klare taal, daar hou ik wel van. Ik deel je mening niet, maar ik gun jou de jouwe. Dat kan in Nederland. Elders ligt dat wat gevoeliger, vraag maar aan Ebru Umar.

Je wilt je hard maken voor “women empowerment”. Ook dat mag. Ik denk niet dat je het voor jezelf nodig hebt, want je bent al afschrikwekkend genoeg, maar ik kan me voorstellen dat je andere, minder bevoorrechte vrouwen, hetzelfde gunt.

Kortom: je hebt een Mening die het waard is om gehoord te worden, je geniet enige bekendheid van de teevee en je bent een powerhouse van een vrouw die nog lang niet klaar is om achter de gerania plaats te nemen. Met al deze kwalificaties en een gedegen opleiding in de haarsnijkunst op je Curriculum Vitae solliciteerde je bij alle partijen. Niemand wilde je hebben, gek genoeg, behalve DENK, de Turks/Islamitische tegenhanger van de PVV. Die zochten waarschijnlijk nog een excuus niet-moslim en een vrouw, dus die sloegen met jou twee vliegen in een klap. Drie, als je je bekendheid bij het stemvee op een of ander manier zult kunnen verzilveren.

Bij gebrek aan beter heb je je bij deze jongens aangesloten, iets anders kan ik niet bedenken. Je kersverse partijgenoten, lieve Syl, probeerden een debat over de Armeense genocide in de tweede kamer in de kiem te smoren, want dat zou anti-Turkse propaganda zijn. Islamitische collega’s bij andere partijen worden publiekelijk aan de schandpaal genageld als die tegen durven stemmen op belachelijke voorstellen van je nieuwe vrienden, zoals hun voorstel om voortaan alle Nederlandse moskeeen te beveiligen, naar aanleiding van een boze blik, toegeworpen naar een imam, ergens te lande.

Je noemt de arrestatie van een Nederturkse journaliste, vanwege kritiek op de Turkse president, terecht. Tegelijkertijd maak je je kwaad over hoe slecht mensen met een “afwijkende mening” (jouw mening, dus) worden behandeld, want moet je eens zien wat “ze” (cerebraal uitgedaagde reaguurders, dus) allemaal over je zeggen op de sociale media! Schande! Een president die zijn tegenstanders het zwijgen oplegt, of Jan Lul die een grote bek opentrekt op Twitter: wat is erger? Jij hebt je keuze, ongetwijfeld reuze doordacht, gemaakt.

Zulks botst, Syl, zulks botst. Met al je women empowerment idealen sluit je je aan bij een partij die banden heeft , of op zijn minst sympathiseert, met een regime dat nu niet bepaald bekend staat om z’n vrouwvriendelijke houding Je hebt de vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel staan, maar je praat de arrestatie van een vrouw die daar gebruik van maakt goed. Je wordt gedwongen om de waanzinnige standpunten van je collegae en plein public te steunen, om er zeker van te zijn je welgevormde derriere in het pluche te kunnen nestelen. Voor een tijdje.

Je valt, kortom, van de ene in de andere spagaat. Was dit wat je voor ogen had toen je het in je malle geblondeerde hoofdje haalde dat een politieke carriere wel wat voor jou zou zijn? Silly Syl, je had een vooruitziende blik toen je besloot een opleiding bij de kappersschool te gaan volgen. Maak die af en doe er wat mee.

Kees de Vreugd